คนนี้คือใครและทำอาชีพอะไร ? เรามาทำความรู้จักกับ ซีเค เจิง

ในมุมมองของนักเขียน

จากข้อมูลที่ได้มา แน่นอนว่าเรื่องราวของ ซีเค เจิง เป็นเรื่องราวประสบความสำเร็จที่น่าชื่นชม มาจากพื้นฐานครอบครัวที่แตกแยก แต่ด้วยความมุ่งมั่นและใจรักในการออมเงินอย่างเข้มงวดและเป้าหมายที่ชัดเจน จนเขาสามารถสร้างเงินทุนได้มหาศาล และใช้โอกาสนี้เพื่อก่อตั้งธุรกิจออนไลน์ที่มีเป้าหมายเพื่อช่วยเหลือคนไทยให้มีรายได้ที่ดีขึ้น

อย่างไรก็ตาม เราควรมองในมุมมองที่แตกต่างด้วยว่า แนวทางการทำธุรกิจในลักษณะ “งานฟรีแลนซ์” หรืองานรับจ้างทำเป็นรายครั้งนั้น แม้จะทำให้คนมีรายได้ แต่ก็มีความไม่มั่นคงในอาชีพและรายได้ รวมถึงขาดหลักประกันสวัสดิการต่างๆ ที่พนักงานประจำพึงจะได้รับ

นอกจากนี้ การผลักดันให้คนกลับภูมิลำเนาและทำงานจากที่บ้านนั้น แม้จะช่วยลดปัญหาการเดินทางและค่าครองชีพในเมืองใหญ่ แต่ก็อาจส่งผลกระทบต่อการขยายตัวของเมืองและกิจกรรมทางเศรษฐกิจในพื้นที่ต่างจังหวัด

ดังนั้น แนวทางธุรกิจแบบ “งานฟรีแลนซ์” จึงควรเป็นเพียงทางเลือกหนึ่งในการประกอบอาชีพเท่านั้น ไม่ควรเป็นหนทางหลักในการพัฒนาประเทศ เพราะยังขาดความมั่นคงและการคุ้มครองแรงงานอย่างเหมาะสม รัฐจึงควรให้ความสำคัญกับการส่งเสริมอาชีพและตลาดแรงงานแบบประจำด้วยเช่นกัน

มุมมองของครูลูกกอล์ฟ กับคำว่า เราทุกคนมีเวลาเท่ากัน

มีคนไปถามความเห็น “ครูลูกกอล์ฟ” ว่าคิดยังไงกับคำว่าเราทุกคนมีเวลาเท่ากัน ครูลูกกอล์ฟมองว่าคนที่บริหารเวลาไม่เป็นนั้นมีอยู่จริง แต่ก็มีคนจำนวนไม่น้อยที่เขาไม่มีเวลาจริง ๆ ด้วยงานที่ทำ คุณภาพชีวิต การดิ้นรนในแต่ละวันที่เขาต้องเจอ มันทำให้เขาไม่มีเวลา ดังนั้นเวลาได้ยินใครสักคนบอกว่าไม่มีเวลา อย่าเพิ่งสวนว่า “ไม่จริ๊ง เราทุกคนมีเวลาเท่ากัน” เพราะเราไม่รู้บริบทชีวิตของคนอื่น

สิ่งที่เรามักเจอในโลกออนไลน์คือวาทกรรม “ต้นทุนชีวิตเราอาจไม่เท่ากัน แต่เรามีเวลาเท่ากัน“ คำถามคือ…เวลาของเราเท่ากันจริงหรือ ?

คนที่มีเงินสามารถใช้เงินของเขาซื้อเวลาของคนอื่นมาทำในสิ่งที่เขาไม่อยากทำเองได้ เช่น จ้างคนซักผ้า-ทำความสะอาดบ้านให้ ไม่ต้องนั่งรถสาธารณะ มีคนขับรถให้ รถติด 2 ชม.ก็นั่งคิดงาน ติดตามข่าวสารบลูมเบิร์กในรถไปได้

ในเมื่อคนรวยสามารถใช้เงินจ้างคนอื่นมาทำให้ตัวเองมีเวลามากขึ้นได้ แล้วเขามีสิทธิ์มาบอกคนอื่นหรือไม่ว่า “คนเรามี 24 ชม.เท่ากัน เธอบริหารเวลาไม่เป็น”

ครูลูกกอล์ฟยังมองว่า คนเรามีสิทธิ์เลือกเสพคอนเทนต์ที่ชอบได้ ใครชอบดูหนังดูซีรีส์ก็ดูไป ถ้าไม่มีคนอย่างเราอุตสาหกรรมบันเทิงและศิลปะก็อยู่ไม่ได้ ใครชอบเสพคอนเทนต์แนวให้คนอื่นเฆี่ยนตีก็เสพไป เพราะฉะนั้น…ใครชอบแบบไหนก็เสพแบบนั้น